Giresun nereye koşuyor

Yaygın bir kanaat söz konusu memlekete dair, “ sürekli geri gidiyoruz.” Gibi. Kamuoyu söylemleri oldukça önemlidir. En azından sınırdaş olduğumuz illere baktığımızda da gerek şehir yapısı ve gerekse de sosyal, kültürel anlamda da çok iyi mesafeler alamadığımız ayan-beyan ortada. Bu noktada insanın sorası geliyor, “ Giresun nedir, nerededir?” cevapları okurlara bırakıyorum. Ancak aklımda yer eden bazı kavramları paylaşmadan da edemeyeceğim. Biz aslında sınıfta kaldık, Giresunlu olma kimliğimizden uzaklaştık. Mesela gönüllü alaylar kurmuş bir diyarın bireyleri olma ruhunu kaybettik. Gerçi çoğumuz her fırsatta, “ Biz Osman Ağa torunuyuz! Der, duvarlara fotoğrafını asarız. Ama bağrından iki gönüllü alay çıkartan, cumhuriyetin kuruluşuna imza atan ecdadımıza hak ettikleri payeyi üzerinden 100 yıl geçmesine rağmen veremeyiz. Daha açık bir ifade ile izaha çalışayım; Maraş verdiği mücadele ile Kahramanmaraş oldu, Antep Gaziantep, Urfa Şanlıurfa oldu. Kendi bölgelerinde düşmana karşı verdikleri mücadeleye, isimlerinin önüne konulan payeye zerre kadar sözüm yok ve haklarıdır. Hatta son 15 Temmuz olayları nedeni ile Ankara’nın ilçesi Kazan’a Kahramankazan ilavesi yapıldı. Şimdi biz Giresunlular 100 senedir iki gönüllü alay ile son ana kadar savaşan memleketimiz ve memleketi yiğitlerimiz için ne yaptık? İki alay kaç kişiden ibaret? Kaç kişi salimen geri döndü? Giresun adına, gönüllüler adına ne yapabildik? Bir stadyuma, üniversiteye isimlerini mi verebildik? Ya da bu konuda bir gayret mi gösterdik. Ama sorsalar hepimiz Osman Ağa torunuyuz değil mi? veya Giresun herhangi bir payeyi hiç mi hak etmedi? Kimse kusura bakmasın ama sınıfta kaldık. Kamu olarak, yerel yönetim olarak, sivil toplum kuruluşları olarak hatta avam olarak sınıfta kaldık. Sorgulamadık hiç.
Giresun nereye gidiyor sizce? Her şeyi bir kenara bıraksak sosyal ve kültürel açıdan kaç yıl geriye düştüğümüzü algılayabiliyor, görüyor muyuz acaba? Kesinlikle hayır!
Daha öncede çok söyledik. İki gönüllü alaydan geriye dönen sağların sayısı ortada. Binlerce gönüllüden söz ediyoruz arkadaşlar, nerede onca şehit? Hadi Polatlı ve Haymana’da, Afyonkarahisar’da şehitlikler yapıldı. Kalanlar nerede? Şu anda ciddi yapılmalar olan, her yıl tören yapılan Dedesivri tepesindeki şehitlik çok güzel oldu. Ama el insaf Afyonkarahisar’da 12 şehit mi verdik? 47 alay mensuplarının kabirleri nerede? 42.nci alay zaten Haymana’da hep şehit olmuş kalan az sayıdaki yiğitler başka birliklere katılmıştı. Evet, tekrar sorayım, Afyonkarahisar’da 12 şehit mi verdi 47.nci alayımız? 1990 yıllarda bir Afyonkarahisar gezimde Gurbetçi Giresun dergisinde bir makale yazmıştım, “ Sözde değil, özde Giresunlulara duyurulur” diye. Sen söyle sen işit, al gözüm seyreyle Salih misali ben söyledim, ben işittim. Belki kırk yıla uzanan bir zamandır 42 ve 47.nci alay ile halen çalışıyorum. Ya bir belgesel ya da bir kitap için. Artık umudum kırıldı ve belki gelecekte birileri çıkar aklıselim galip gelir bu konuda bir mücadele verir, Giresunlu serdengeçtilerimizin ruhları şad olur. Yeri gelmişken eğer yüreği yiyen biri ya da birileri çıkarsa ben Afyonkarahisar’da şehitlerimizin önemli bir kısmının nerede yattıklarını söyleyebilirim.
Çarpıcı bir bilgi daha vereyim konu konuyu açmışken, Tarsus’u bilirsiniz? Orada bir şehitlik var bakın bakalım kaç Giresunlu yatıyor orda. Gittik, gördük kayda aldık ve hatta çok ciddi birde haksızlık yapılmış şehitlerimize. 20 civarında Giresunlu var iken geri zekalı bir düşünce illere yaymış şehitleri, öyle yazmışlar taşlara. Ama önceden 20 kadardı. Hep Giresunlu olmasın başka memleketlerden de olsun anlayışı ile. Giresunlu yiğitlerin isimleri halen mevcut bir kaç tanede olsa. Merak edenler Tarsus’taki Alman mezarlığının yanındaki şehitliği ziyaret edebilir.
Bunlar aklıma takılan deli sorulardan sadece biri. Artık geç kaldık, sınıfta kaldık. Kimse kimseden bir şey beklemesin? Son sözü söylemesi gereken biziz. Eğer gerçekten Giresunluyuz diyorsak…